WAT BETEKENT PRODUCTIVITEIT VOOR MIJ?

Ik schrijf een verhaal over mijn eigen productiviteit, dacht ik, tot zo ver…

Het is nu een paar weken later en mijn verhaal is er nog steeds niet, in mijn notitieboek staan op verschillende bladzijden losse flodders, het lukt me maar niet om er een geheel van te maken.

Hoe is het mogelijk dat me dit niet lukt?

Ik word tegengehouden door mezelf, faalangst en mijn perfectionisme zitten me in de weg, daardoor heb ik moeite met starten.

Om dat tegen te gaan heb ik een tijdje geleden een time cube gekocht, een dobbelsteen wekker. Ik gebruik ‘m om de tijd te bepalen die ik aan een taak besteed. Ik lees graag iedere dag 30 minuten, met de time cube weet ik precies waar ik aan toe ben. 

Kei handig zo’n ding! Als je ‘m gebruikt tenminste. Nu loop ik met een grote boog om dat ding heen…

Gelukkig heb ik iedere maandag een kleine bijeenkomst met ondernemende vrouwen waar we elkaar scherp en verantwoordelijk houden voor de dingen die we zeggen. 

We geven antwoord op een aantal vragen en de week erop hebben we het erover of het is gelukt. Zo ja, dan heb je wat te vieren, zo nee, wat is er gebeurt en hoe kunnen elkaar helpen.

We wisselen tips uit om elkaar verder te helpen, vaak weet ik het van binnen wel, en toch is het fijn om het er met anderen over te hebben. 

Ik kreeg de tip om eens chocolade schrijven* te gaan doen, een oefening om los te komen van gedachten en vrij aan de gang te kunnen gaan. 

Heerlijk, chocolade eten is altijd fijn en loskomen uit mijn blokkade is wat ik wil.

Wel eens gehoord van het shiny object syndrome? 

Het is een ongewild favoriet tijdverdrijf van mij om van de ene manier van werken naar de andere manier te hoppen. Je kunt je voorstellen dat dit mijn schrijfproces enorm vertraagt. Volgende week heb ik weer iets nieuws gevonden, enz. 

Hulp van buitenaf, uit m’n maandagochtend meeting is zeer waardevol om dat te doorbreken, “Je kunt dit al, je hoeft geen nieuwe manier aan te leren.” Dank voor de feedback!

Focus krijg ik van het plannen van de maand, de week en de dag. Ik ben nogal chaotisch en als ik niet precies weet wat ik wil doen dan ben ik snel afgeleid. Prikkels van buitenaf bijvoorbeeld, er is altijd wel iets anders te doen, dan wat je zou willen doen. Daarna weer terugkomen in m’n flow kost bergen energie en veel tijd. 

Dat probeer ik zo veel mogelijk te voorkomen door elke dag op dezelfde manier te starten en precies te weten wat ik ga doen. Dat bepaal ik de avond ervoor. Ik heb gemerkt dat in de ochtend plannen al te laat kan zijn, dan ga ik in op dingen die op me afkomen en voor ik het weet is er een deel van de ochtend voorbij…

Weten wat ik ga doen komt neer op plannen. Dat zit niet van nature in me, ik ben niet voor niets zo chaotisch. 

Waar ik ook niet zo goed tegen kan is, niet weten wat ik ga doen. Chaotisch zijn ben ik ook niet zo goed in, het is de autist in mij…

Tot halverwege de vorige eeuw bestond er geen meervoud van het woord prioriteit.

 Daarna hebben we het met z’n allen zo druk gekregen dat er prioriteiten ontstonden! 

Er kunnen dus meer dingen het allerbelangrijkst zijn, da’s gek hè? 

We hebben het onszelf moeilijk gemaakt om iets echt belangrijk te maken. Multitasken is daar een mooi voorbeeld van, of een slecht voorbeeld eigenlijk. 

We weten inmiddels allemaal dat multitasken je productiviteit om zeep helpt, van alles een beetje doen, leidt tot stress en concentratieproblemen. 

Laten we het weer eenvoudig maken. 

Er kan maar 1 ding echt het belangrijkst zijn.

Per dag zet ik nu in m’n planner wat het belangrijkst is. Dat wil ik echt doen die dag! 

Daarnaast heb ik een takenlijst, daar kan ik mee vooruit. Er staan bijvoorbeeld taken op die elke dag terugkomen. Taken van mijn to-do lijst kunnen een prioriteit worden, het produceren van bestellingen bijvoorbeeld en dit verhaal schrijven.

Het tweede deel is starten, je weet al dat ik daar moeite mee heb. 

Ik zit te veel in m’n hoofd. Malende en saboterende gedachten gaan rond in mijn bovenkamer. 

Rondjes blijven draaien in m’n comfortzone en nergens aan beginnen. Niet beginnen aan iets, want dan kan er ook niets fout gaan. 

Rationeel weet ik het heus wel… mezelf in beweging zetten is zó moeilijk.

Geen afleidingen (ook geen negatieve gedachten) en een plan leiden bij mij tot productiviteit.

Geen mail openen, geen telefoon oppakken en de was en de boodschappen voor ’s middags laten liggen. 

Ik wil werken! 

Éénmaal begonnen met een taak, is afmaken. Ben ik gestart, dan wordt het makkelijker. 

Het vliegwieleffect dat er ontstaat door het werken zelf, daar wil ik graag zijn! Dan ben ik productief!

Tijdens het teruglezen van dit stuk, schrijf ik er zo een alinea bij.

Over productiviteit gesproken!

Schrijven is zó leuk. Schrijven ‘doen’ vind ik nóg leuker.

*Chocolade schrijven zoals het mij in twee minuten werd uitgelegd, de officiële oefening (van schrijfcoach Yoeke Nagel) is vast uitgebreider. Deze korte versie werkte voor mij ook ?

Zet een wekker op 5 minuten en bedenk dat je een stuk chocolade eet, schrijf op wat er in je opkomt. 

Vervolgens pak je echt een stuk chocolade erbij, zet je de wekker weer op 5 minuten, eet en schrijf op wat er bij je opkomt. 

Daarna heb je 2 totaal verschillende verhalen, tenminste dat was bij mij zo. 

Ik was totaal verrast toen ik de echte chocolade pakte, van de geur. Die was ik in het eerste verhaal helemaal vergeten, hoe kon ik de geur nou vergeten! 

Leuk om te merken hoe er in korte tijd met een eenvoudige oefening zoiets los kwam. 

Mijn blokkade was opgelost.